Jan Wierzbicki, Powstaniec Wielkopolski
Rokietnica, cmentarz parafialny.
Grudzień 2018 rok.
Grób Powstańca Wielkopolskiego Jana Wierzbickiego
Grudzień 2018 rok.
Grób Powstańca Wielkopolskiego Jana Wierzbickiego
Warszawa
22 grudnia 1966 roku.
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski i legitymacja imienna Jana Wierzbickiego.
22 grudnia 1966 roku.
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski i legitymacja imienna Jana Wierzbickiego.
Warszawa
17 grudnia 1958 roku.
Wielkopolski Krzyż Powstańczy i legitymacja imienna
Jana Wierzbickiego
17 grudnia 1958 roku.
Wielkopolski Krzyż Powstańczy i legitymacja imienna
Jana Wierzbickiego
stopień wojskowy:
rodzice: Józef Wierzbicki i Rozalia z d. Kucharska
urodzony: 4 lutego 1900 roku w Krzyszkowie
zmarł: 18 lutego 1970 roku w Rokietnicy
miejsce zamieszkania: Krzyszkowo
miejsce pochówku: Rokietnica, cmentarz parafialny
Życiorys.
Jan Wierzbicki urodził się 4 lutego 1900 roku w Krzyszkowie.
W księgach parafialnych zanotowano jego pełne imię i nazwisko: Jan Kazimierz Wierzbicki.
W 1918 roku został zmobilizowany do armii niemieckiej. W jednostce w Poznaniu został przyuczony do obsługi cięzkiego karabinu maszynowego. Był aktywny w konspiracji wolnościowej. Jan Wierzbicki był aktywnym uczestnikiem Powstania Wielkopolskiego. Po jego zakończeniu, w 1919 roku, razem z bratem Ludwikiem (wtedy nieletnim), „uciekł” z domu, by zaciągnąć się do armii polskiej. Walczył w wojnie Polsko-Bolszewickiej, min. w wyprawie na Kijów i Bitwie Warszawskiej. Wziął udział w III Powstaniu Śląskim.
W 1921 roku ożenił się z Anną Wierzbicką (z d. Burandt.), z którą miał czwórkę dzieci – Józefa, Kazimierza, Jadwigę i Mariannę.
31 sierpnia 1939 został zmobilizowany. Pod koniec kampanii wrześniowej przez Rumunię przedostał się do Francji, W 1940 roku przeniesiony do Anglii, gdzie do końca wojny odbywał służbę w lotniczej jednostce technicznej. Do kraju powrócił w 1947 roku. Razem z żoną prowadził gospodarstwo rolne w Krzyszkowie. Po jego sprzedaży zamieszkał w Rokietnicy. Dorabiał jako stróż nocny w miejscowym GS.
Jan Wierzbicki zmarł 18 lutego 1970 roku.
Przebieg służby.
Jan Wierzbicki wspomina: "Ostatni miesiąc przed zakończeniem wojny światowej 1918 r. byłem na kursie ckm na Cytadeli w Poznaniu, po 11 listopada pełniłem służbę przy głównej bramie, przez którą przepuściłem większą ilość broni maszynowej i ręcznej oraz masę amunicji do miasta, a na jaki cel, to byłem dobrze poinformowany. Ja sam do domu przyniosłem 4 karabiny ręczne oraz kilkaset naboi, które się bardzo przydały."
Odznaczony
Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym
rodzice: Józef Wierzbicki i Rozalia z d. Kucharska
urodzony: 4 lutego 1900 roku w Krzyszkowie
zmarł: 18 lutego 1970 roku w Rokietnicy
miejsce zamieszkania: Krzyszkowo
miejsce pochówku: Rokietnica, cmentarz parafialny
Życiorys.
Jan Wierzbicki urodził się 4 lutego 1900 roku w Krzyszkowie.
W księgach parafialnych zanotowano jego pełne imię i nazwisko: Jan Kazimierz Wierzbicki.
W 1918 roku został zmobilizowany do armii niemieckiej. W jednostce w Poznaniu został przyuczony do obsługi cięzkiego karabinu maszynowego. Był aktywny w konspiracji wolnościowej. Jan Wierzbicki był aktywnym uczestnikiem Powstania Wielkopolskiego. Po jego zakończeniu, w 1919 roku, razem z bratem Ludwikiem (wtedy nieletnim), „uciekł” z domu, by zaciągnąć się do armii polskiej. Walczył w wojnie Polsko-Bolszewickiej, min. w wyprawie na Kijów i Bitwie Warszawskiej. Wziął udział w III Powstaniu Śląskim.
W 1921 roku ożenił się z Anną Wierzbicką (z d. Burandt.), z którą miał czwórkę dzieci – Józefa, Kazimierza, Jadwigę i Mariannę.
31 sierpnia 1939 został zmobilizowany. Pod koniec kampanii wrześniowej przez Rumunię przedostał się do Francji, W 1940 roku przeniesiony do Anglii, gdzie do końca wojny odbywał służbę w lotniczej jednostce technicznej. Do kraju powrócił w 1947 roku. Razem z żoną prowadził gospodarstwo rolne w Krzyszkowie. Po jego sprzedaży zamieszkał w Rokietnicy. Dorabiał jako stróż nocny w miejscowym GS.
Jan Wierzbicki zmarł 18 lutego 1970 roku.
Przebieg służby.
Jan Wierzbicki wspomina: "Ostatni miesiąc przed zakończeniem wojny światowej 1918 r. byłem na kursie ckm na Cytadeli w Poznaniu, po 11 listopada pełniłem służbę przy głównej bramie, przez którą przepuściłem większą ilość broni maszynowej i ręcznej oraz masę amunicji do miasta, a na jaki cel, to byłem dobrze poinformowany. Ja sam do domu przyniosłem 4 karabiny ręczne oraz kilkaset naboi, które się bardzo przydały."
Brał czynny udział w walkach na froncie pod Miedzichowem, Zbąszyniem, Ludwikowem nad Notecią, pod Rynarzewem, Kąkolewem, Kępnem oraz we wszystkich walkach, przez które kompania, aż do zakończenia powstania, przeszła. Brał czynny udział w walkach z bronią w ręku pod dowództwem pułkownika Kopy.
Odznaczony
Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym
Komentarze